Een nieuwe Daily Life, de vijfde al weer ! Op endo-gebied gaat het de laatste tijd best goed. De dipjes van een tijdje terug zijn nog altijd weg, de klachten zijn stabiel en ik hobbel over het algemeen best goed de dagen door. De goede overheersen duidelijk de minder goede en ronduit slechte.
Die laatste komen niet vaak voor gelukkig maar soms word ik ’s morgens wakker en dan weet ik al dat het een foute dag is. Zo’n dag dat de complete lepelvoorraad blijkbaar al ’s morgens in de vaatwasser staat op het langst mogelijke programma en niemand een back-up heeft achter gelaten. Zo’n dag die om onverklaarbare redenen een foute dag is, dwz er is geen duidelijke oorzaak waardoor je eea kunt verklaren zoals een paar drukke dagen en verkeerde planning.
Gewoon wakker worden en aan je lijf al voelen dat het ontzettend stijf is, voelen dat de pijn in mijn buik/lies al zo duidelijk aanwezig is terwijl ik mijn bed nog niet uit ben. Weten dat de dag nog heel lang gaat duren. Heel soms neem ik dan vrij, meestal niet dan ga ik toch naar mijn werk. Soms heb ik mazzel en is het een halve werkdag, maar ja wet van Murphy he, meestal is het een lange werkdag. Mijn mazzel is dat ik een buro-functie heb en mijn werk redelijk flexibel kan indelen, en ja werk geeft ook afleiding natuurlijk. De pijn wordt echt niet minder van thuis zitten, evenmin is het dat de lepelvoorraad miraculeus ineens weer aangevuld is.
Het is de dag uitzitten en eenmaal na het werk een beetje extra lief zijn voor mezelf. Geen verdere plannen ondernemen, comfortabele niet knellende kleding aan, een extra pijnstiller en lekker op bed met tablet en telefoon. Beetje internetten, bloggen of tv kijken. Op naar de volgende dag waarin de lepelvoorraad hopelijk weer is aangevuld.
Ik weet dat ik het heb te accepteren, dat het morgen vast weer beter gaat, maar toch… de onvoorspelbaarheid van dit soort dagen dat blijf ik moeilijk vinden. Het went wat dat betreft nooit 😦
Leven met Endometriose 